‘Wat doe je voor werk?’ vraagt ze.
‘Ik zit op het beleggingsverzekeringendossier,’ zeg ik na enige aarzeling, want ik weet niet hoe ik mijn werk anders moet omschrijven.
In gedachten zie ik mezelf op een dossiermap zitten.

Afwisseling
Nee, dat is onzinnig. Het dossier gaat al een tijdje mee. Bovenop een goedgevulde dossierkast zit ik, een beetje gebukt, mijn hoofd tegen het plafond.
‘Ik ben een soort spin in het web.’
Ik hou op me voorstellingen te maken van wat ik zeg.

Dan som ik mijn nevenactiviteiten op het werk op, die omvangrijk in aantal zijn, en meld dat ik parttime werk, want daarbuiten wilde ik een coachpraktijk oprichten en veel in opdracht schrijven, al komt het daar niet erg van.
‘En ik heb een blog,’ zeg ik.
Ze blijft stil.
‘Ik hou van afwisseling.’

Planten
De hoeveelheid activiteiten maakt een wat hysterische indruk. Ik heb ook nog een gezin, en een huis, en wasgoed. En vrienden en familie waar ik tijd mee doorbreng, en een stuk of dertig planten om voor te zorgen, al noem ik die niet, want planten en wasgoed heeft ze zelf vast ook.

Ik zie aan haar dat het indruk maakt, deze waslijst aan bezigheden. Ik moet wel enorm georganiseerd en kundig zijn om al die ballen met succes in de lucht te houden. Ik stijg zowaar ook eventjes in mijn eigen achting.

Opluchting
Tot ik aan mijn to-do-list denk.
Ik ben tot op het bot gestructureerd. Ik heb een notitieboekje, waar ik onder meer een maandelijkse to-do-list in bij hou. En mijn agenda is altijd bijgewerkt, zonder agenda ben ik nergens.

Maar ik ontbeer talent voor plannen uitvoeren. Zo schuif ik, heel ordentelijk, al vier maanden het actiepunt ‘afspraak maken bij de kapper’ vooruit in mijn boekje.
Ik kan me er niet toe zetten. Pas als ik echt helemaal niets anders meer aan mijn hoofd heb waag ik schoorvoetend een poging. Wannéér moet ik dan gaan, wat was mijn wachtwoord voor de website van de kapper ook alweer, heb ik er die dag wel puf voor, balen, als ik kan kunnen zij niet, en was ik er nou altijd twee of drie uur mee zoet?
Het komt voorlopig niet goed uit. Denk ik. Ik weet het niet.

De beste oplossing die ik kan bedenken: ik schrijf het bij mijn to-do’s voor volgende maand.
Opluchting. Wie dan leeft, wie dan geknipt wordt.

Super
Gelukkig is dit geen sollicitatiegesprek, het is een kennismaking in het kader van één zo’n nevenactiviteit. Je ziet mijn gebrek aan executieve functies nergens aan af, behalve aan de highlights die tot vlak boven mijn schouders zijn uitgegroeid.

Mijn uitgroei en ik waren in ieder geval op tijd voor onze door haar ingeplande afspraak. Supergeorganiseerd ben ik.