Uit nieuwsgierigheid naar de geografische spreiding van mijn voorouderlijke genen besluit ik wangslijm af te staan aan een commerciële DNA-bank.
Wellicht razen er volkeren uit verre landen door mijn bloed, avonturiers die eeuwen terug vanuit andere continenten de wereld introkken en in de lage landen neerstreken.

Admiraal
Ik word overstelpt met matches. Tientallen achterneven en -nichten in de derde tot de vijfde graad hebben ook wangslijm ingestuurd en worden mij voorgesteld.

Ik vind een ver familielid uit Canada, een oude man die beweert dat ik via mijn oma van vaderskant afstam van admiraal en zeeheld Michiel de Ruijter.
Hij stuurt me foto’s van zijn handgeschreven stamboom, in de hoop dat ik de lege takken aan kan vullen, en vergezelt ze van stichtelijke teksten als ‘He has risen’ en een verzoek om te bidden voor twintig kerken die in India zijn afgebrand. ‘Please share xxx means a lot xxx’.

Missing link
Ook neven in de vijfde graad uit eigen land benaderen me met verzoeken om informatie. Ze willen de missing link in onze verwantschap ontdekken, of hun overzicht van families uit Wilsum completeren (van steppenvolken en wortels buiten Europa geen spoor).
Hun drang naar informatie is onverzadigbaar.
Ze gaan ervanuit dat mijn wil om te leveren en mijn interesse minstens zo groot is, want ik heb óók wangslijm ingeleverd, en we zijn immers familie.

Ze raken enthousiast van de ontdekking dat een neef van een opa van hun vader een buitenechtelijk kind van een halfbroer van mijn oma’s oudoom blijkt te zijn, maar ik ben het spoor al na twee generaties bijster. Ik ben de appel die te ver van de boom is gerold, ik deel hun passie niet.

Walvis
In het scheepvaartmuseum wijs ik mijn dochter op een schilderij van Michiel de Ruijter.
‘Deze man is misschien wel een soort over-, over-, over-, overgrootvader van ons,’ zeg ik, met enige trots, maar niet te trots, want met het verleden weet je het nooit.
Daarbij: hij jaagde als zzp-er op walvissen, en ik ben al minstens dertig jaar lid van Greenpeace.