‘Ik moest aan je denken toen ik dit zag,’ schreef een vriendin. Ze stuurde me een link naar een interview met Rupert Isaacson. Volgens de beschrijving op Youtube zou hij me vertellen hoe je gelukkig wordt van paarden.

Mooi uitgangspunt
Het filmpje begint met deze uitspraak van Rupert: ‘Autism is not a problem to be fixed. It’s a set of gifts and skills.’
Hij laat kinderen met autisme paardrijden en bereikt daar prachtige resultaten mee.
Dat komt volgens hem door de oxytocine (ook wel het gelukshormoon genoemd), die door de cadans van het rijden in je hersenen wordt aangemaakt.

Ik had rond mijn veertiende een blauwe maandag paardrijles. Ik vond rijden leuk, maar eenmaal weer naast het paard was ik vooral op mijn hoede, en een paardenmeisje ben ik nooit geworden. Zo’n hoef schopt alle oxytocine zo uit je lijf, als je niet oppast.

Maar wat een verrassend mooie mindset van Rupert. Het is fijn om autisme eens als iets anders dan een set beperkingen te zien.
Trouwens, het is een fijn uitgangspunt om iedereen te beschouwen als een persoon met bijzondere talenten en vaardigheden. Dus daar kan ik me goed in vinden.

Talenten
Als ik ineenkrimp bij een boor die drie huizen verderop in een muur wordt gezet ervaar ik dat overigens niet als een vaardigheid. En dat is een mild voorbeeld. Ik heb nog een heleboel andere talenten, die me gedurende de dag overbodige stress en onrust bezorgen.
En ik wou betogen dat niemand last heeft van mijn innerlijke onrust, maar ik word chagrijnig van overprikkeling. Een wild paard is er niets bij.

Maar het ging in dit filmpje nu juist om de mooie kanten van autisme. Teugels aantrekken en snel terug naar Rupert en zijn mindset.

Aangename interactie
Hij zegt ook: ‘People with autism have very quite egos.’
Klopt dat? Daar moest ik toch even over nadenken. Ik geloof niet dat ik een ego heb dat heel bescheiden op de achtergrond blijft. Deze tekst zet ik online, mijn ego wil gezien worden. Gelezen in ieder geval. Maar schrijven en iets publiceren doe ik graag in alle rust, en in mijn eentje, dat dan weer wel. Misschien doelt hij daar op.

En als iemand iets terugschrijft is dat een heerlijk overzichtelijke en aangename vorm van interactie. Dan weten mijn ego en ik ons gezien. Ik maak er van de weeromstuit gelukshormonen bij aan. Daar kan voor mij geen paard tegenop.