Haas

‘Wie zich niet ergert maar verwondert, wordt geen tachtig maar honderd.’ 
Ik doe beide met verve, tegen wil en dank, en hoe oud je daarmee wordt weet ik niet. Misschien nog wel ouder dan als je slechts voor eentje kiest.
Al is verwonderen bij mij vaak een eufemisme voor ergeren, dus ik speel vals.

Weekdagelijks
‘Verwondering’ voel ik dagelijks, bij de meest futiele voorvallen. Op mijn werk doen ze dat anders, daar doen ze tegenwoordig dingen op dagdagelijkse basis. 
Ik wil graag weten wat dat is. Ik wil weten wat ‘dagdagelijks’ anders maakt dan ‘dagelijks,’ en of een dagwekelijkse basis ook bestaat, of een weekdagelijkse basis.
Maar ik vraag er niet naar. Ik blijf in verwondering achter. 
Goed voor de gezondheid, kun je honderd mee worden.

Test
Iemand in mijn omgeving testte negatief op Corona, ondanks ernstige klachten. 
‘Doe nog maar een keer een test,’ zei de huisarts toen de klachten aanhielden, ‘want de eerste test is niet altijd betrouwbaar.’ 
Er volgde een tweede test. 
Maar wie vertelde die tweede test dat hij de tweede was, en dat hij dus betrouwbaarder uitkomsten moest geven dan de eerste test? 
Uiterst merkwaardig. 
Ook in zo’n geval overvalt mij een grote verwondering. 

Inconsequenties
Het aanbod van verwonderlijke onderwerpen is momenteel zo overweldigend dat ik bijna ten onder ga aan verwondering. 

Ik probeer me, om overeind te blijven, te beperken tot de inconsequenties die ik kan behappen. Tot neutrale onderwerpen waar niemand over kan vallen. Zoals het gebruik van het achterlijke begrip ‘dagdagelijks’ aan de kaak stellen. 
(oh sorry, de toevoeging ‘achterlijk’ verraadt misschien wat van mijn ergernis. Ik bedoelde natuurlijk ‘het wonderlijke begrip’. Schreef ik al dat mijn verwondering vaak verholen ergernis betreft?)

Je bent niet ineens extreem-links of extreem-rechts als je vragen stelt bij het gebruik van dagdagelijks, je wordt niet tot complotdenker gebombardeerd, dus dat durf ik best.
Van alle andere vragen die mij bezighouden blijf ik, laffe haas die ik ben, ver weg in mijn blog.
Wat welbeschouwd best wonderlijk is.

Posted in

Cindy Doff

1 reactie

  1. Caroline op 20 november 2020 om 3:01 pm

    Erg herkenbaar! Goed geschreven en ook fijn om te lezen, niet de enige te zijn met deze (dagelijkse?) worstelingen.

    Ik denk ook dat je meteen het probleem te pakken hebt van alles wat gepubliceerd wordt – en zeker op het wereldwijde web. Dan wordt zelfcensuur een thema. Als je je daarvan bewust bent (of wilt zijn) tenminste. Dat is mijn – in zorgvuldig gekozen woorden verpakte – mening tenminste.

Laat een reactie achter