We leven in het vacuüm tussen Kerst en Oud & Nieuw, een uitgelezen moment voor een laatste blog van het jaar. Moet zoiets over vrede gaan? Over terugkijken, vooruitkijken, dankbaarheid betrachten wellicht?

Melancholisch
Dat past in een eindejaarstrend, maar het zijn activiteiten die ik het hele jaar uitvoer, in weerwil van mijn chronische voornemen om in gedachten toch vooral niet zinloos met gisteren en morgen bezig te zijn, maar met nu.

De krant die ik vandaag lees doet het ook, terugblikken, naar het afgelopen decennium zelfs, en kijkt vooruit, naar het komende decennium. Ik word van zowel terugkijken als vooruitkijken enorm melancholisch, als ik niet oppas. Of misschien is het gewoon de tijd van het jaar, of van mijn cyclus, of allebei.

Kruikje
Tien jaar geleden was ik zwanger. Is dat relevanter om bij stil te staan dan kijken naar het kind dat vandaag voor mijn neus danst? Het kind dat haar stemmingen wisselt met de snelheid van het licht, dat vanmiddag met deuren slaat en vanmorgen in bed kwam vragen om kietels en knuffels. Waar is ze over tien jaar?

Het kind dat vandaag minstens tien keer naar buiten en weer naar binnen is gegaan, alleen en dan weer met een vriendinnetje, huilend, lachend, briesend, rillend van de kou, ‘Mag ik een kruikje mam,’ om een kwartier later weer weg te stampen, naar boven, naar buiten. Het is alsof ze een decennium aan emoties in een enkele dag wil vatten. De vrede in huis is bij vlagen ver te zoeken.

Vandaag
De krant heb ik uit, ik ben klaar met retrospectieven en glazen bollen.
Leef nu.
Leef vandaag.

Vandaag brengt het nieuws een vrouw en kinderen die omkomen bij een lawine. Er zijn negen mensen onthoofd in Nigeria, zo blijkt, en in Somalië vallen 78 doden bij een terreuraanslag.
Er worden geen meelevende hashtags gedeeld in mijn tijdlijn, ne personne est Mogadishu.

Bed
Dankbaarheid dan maar. Dat is een makkelijke, daar ben ik echt goed in.
Dankbaar bijvoorbeeld ben ik dat ik niet in Somalië woon maar hier, dat ik mijn dochter naar haar veilige bed kan brengen, als de vrede in huis is weergekeerd.
In dit huis wel.

Melancholisch, ik zei het toch.