In een ver sportief verleden maakte ik kennis met het fenomeen dat hardlopers elkaar onderweg groeten. Met een knikje, een kort opgestoken hand vanaf de pols, soms een amechtig ‘hi’. Zie ons eens hardlopen in de wereld van de niet-hardlopers, jij en ik, wij delen iets bijzonders dat zij niet delen, en dat erkennen wij met een groet.

Uitbundig
Een fenomeen waar ik enthousiast aan meedeed. Het gaat me te ver om het gezellig te noemen, maar er was onmiskenbaar sprake van verbinding, en wie wil er nu geen flits van verbinding voelen, hoe oppervlakkig ook, als hij zichzelf aan het afbeulen is met zoiets als hardlopen? 

Nu ben ik in de overtreffende trap terechtgekomen van de wij-kennen-elkaar-niet-maar-wij-delen-iets-dat-ons-verbindt.
De wereld van de hondenbezitters. 

Bij de hondenbezitters blijft het niet bij een korte groet, nee, de pup en wij worden uitbundig welkom geheten in de gemeenschap. Ik heb in deze eerste week meer mensen gesproken op straat dan in het hele jaar ervoor.
De gesprekken zijn even vriendelijk als nietszeggend.
Maar deze hondensmalltalk beheers ik nog niet zo goed, en ik betwijfel of het ooit een succes gaat worden.

Stilte
De oprechte belangstelling die mensen in onze pup en haar geslacht, leeftijd, ras en karakter hebben is niet wederzijds. Ik doe heus mijn best met veinzen dat het me boeit, maar ik weet nu al dat ik niet onthoud wie reuen en wie teefjes zijn, en of ik al heb teruggevraagd hoe oud de hond is, want dat heb ik niet bij iedereen gedaan, en ik weet ook niet meer aan wie ik het compliment ‘Ze ziet er heel fit uit!’ allemaal al heb gegeven, stom, want andere complimenten ken ik niet, en ik wil niet in herhaling vallen. Bij de honden die er niet fit of schattig uitzagen stond ik met mijn mond vol tanden.
‘Wat een schatje is jullie pup!’
‘Dank je.’
Ongemakkelijke stilte.

Door
Honderden mensen heb ik deze week gesproken over hun dieren. Al die
honderden mensen kom ik de komende week en maand en jaren weer tegen. En ik ben nu al uitgepraat. En uitgeput.

Echt gênant wordt het pas als ik ze tegenkom als ze zonder hond rondlopen, want dan herken ik ze niet. Ik heb naar de honden gekeken tijdens die gesprekjes. 
Ik kan maar beter weer gaan hardlopen, dan kan onze hond meerennen als ze wat groter is, en dan hoef ik alleen een hand op te steken. Dag medehondenbezitter, jij ziet mij, ik zie jou, heel fijn, snel weer door nu.