We keken een Deense serie, en tegelijkertijd was ik in een whatsappgesprek verwikkeld. Ik raakte geïrriteerd, want ik kan geen Deens en ben van ondertiteling afhankelijk. Ik moest dus wel naar de TV kijken om de aflevering te volgen. Maar ik wilde niet stoppen met mijn appgesprek. Mokkend verdeelde ik mijn aandacht ietwat koortsachtig tussen TV en telefoon.

Initiatief
In lang vervlogen tijden zou ik mezelf streng hebben toegesproken. ‘Wie zit er dan ook op twee schermen tegelijk? Maak een keuze en focus je eens.’ Maar das war einmahl. Nu besloot ik ter plaatse dat het een goed plan was om Deens te gaan leren, zodat ik binnen afzienbare tijd Deense series zou kunnen volgen en tegelijkertijd appgesprekken kon voeren. 

Probleem opgelost. Ik zette mijn irritatie om in vastberadenheid, tevreden met mijzelf en met het energieke gevoel dat met een nieuw initiatief gepaard gaat.
Na het downloaden van DuoLingo en enig nadenken over dit voornemen kwam ik toch een beetje bij zinnen. Want hoeveel Deense series kijk ik nou helemaal? Wat heb ik er aan mijn tijd te besteden aan Deens leren? Het leek me ineens veel beter om aan Spaans te beginnen, al kijk ik nog minder spaanstalige series dan Deense. De kans dat ik een keer in het Deens een koffie met havermelk moet bestellen is nihil. Spaans zou het worden.

Trend
Hoewel de aanleiding gespeend was van enige logica was ik er trots op dat ik spontaan had besloten mijn vrije tijd te besteden aan een nuttige hobby. Ik dook met aan fanatisme grenzend enthousiasme de dagelijkse lessen in. Na een paar maanden deelde ik terloops met wat vrienden en kennissen dat ik begonnen was met Spaans leren.
En wat bleek? 
Ze waren ook allemaal aan Spaans begonnen. 
In diezelfde paar weken. Eentje zelfs precies een dag voor mij. Overal waar ik keek kwam ik mensen tegen die hun streak levend hielden. 

Soms leert een diersoort gelijktijdig een nieuwe vaardigheid, wereldwijd, zonder dat de verschillende groepen dieren op meerdere continenten contact met elkaar hebben. Alsof een onzichtbaar idee met de wind aan komt waaien en zich in hun hoofden nestelt. Misschien was dit ook wel zoiets. Misschien was ik onderdeel van een wereldwijde trend, een programma gestuurd van bovenaf. Een morfogenetisch veld. Niks spontaan zelfstandig initiatief, niks vrije wil.

Maar wat deert het? Ik zit al op dag 189. Binnenkort herlees ik Rupert Sheldrake en zijn metafysische hypothese in het Spaans. Muy divertido.