Mijn vrouw belt me, ze is in Amsterdam onderweg met de metro.
‘We worden nooit rijk,’ zegt ze, als ik heb opgenomen.

Prijs
Wat is er aan de hand? Is ze beroofd?
Ik bespeur geen paniek in haar stem, er moet iets anders aan de hand zijn.
Misschien is haar telefoon kapotgevallen en moeten we een godsvermogen uitgeven aan een nieuwe.
Nee, natuurlijk niet, ze belt er mee.
Misschien heeft ze zojuist ontdekt dat er een gigantische prijs is gevallen op een postcodeloterij-lot dat we hebben opgezegd.

Geluk
‘Ik heb vijf euro gegeven aan een zwerver die op mijn vader leek.’
Opgelucht haal ik weer adem.
Is dat alles?
We worden inderdaad niet rijk.

We zijn het al.
Op de ‘We hebben een dak boven ons hoofd en een heerlijke tuin, we kunnen op vakantie, we zijn blij met onze kinderen en onze vrienden en met alles wat we hebben, en meer van zulks’-manier.

Bennie
Van weinig heb ik spijt, maar als ik de tijd terug kon draaien zou ik vaker geld geven aan Blinde Bennie.
Ik wist pas dat hij zo heette toen ik over zijn overlijden in het Parool las.
Blinde Bennie maakte muziek met een buikorgel, in de buurt van de Dam in Amsterdam. Ik werkte op honderd meter afstand van zijn vaste stek bij de Oude Kerk, ik kwam hem in mijn pauzes tegen.

Bij zijn aanblik overspoelde me een golf van verdriet. Liefst keek ik recht voor me uit als ik langs hem liep, of ik koos een andere route, om tranen te vermijden.
De oorzaak van die intense emotie is me tot heden een mysterie. Een onverwerkt trauma uit een vorig leven wellicht. Ik weet het niet en het maakt me niet uit. Ik hoef niet meer alles te snappen.

En als ik hem ontweek gaf ik hem natuurlijk niks, waar ik me dan weer schuldig over voelde. Het was een complexe relatie die ik had met straatmuzikant Bennie, al kenden we elkaar niet.

Kroeshaar
‘Hij had precies het haar van mijn vader. En ik had niet kleiner dan vijf euro,’ zegt mijn vrouw.

Wij geven doorgaans alleen geld aan oudere dakloze mannen met grijs kroeshaar. Is dat discriminatie?
‘Ik vind het juist rijkdom,’ zeg ik, ‘als je vijf euro weg kunt geven.’
Daar is ze het mee eens.
Het is deze keer ook een beetje voor Bennie, denk ik er achteraan.