Ik staar bij het uitruimen van een zoldertje in een schoenendoos vol oude luciferdoosjes, die ik ooit heb verzameld. Ik was vergeten dat ik ze had bewaard.

Verzameldrift
Je kunt het zo gek niet bedenken of er is wel iemand die het spaart: suikerzakjes, munten, bierviltjes, stickers, gummen, postzegels, boekenleggers, sleutelhangers. En luciferdoosjes.
Ik bijvoorbeeld spaarde dat allemaal, en nog veel meer. Toen ik op mijn negende mijn verzamelingen telde bleken het er zeventien te zijn. In de jaren die volgden temperde ik mijn verzameldrift en verdwenen er bij elke verhuizing een paar van het toneel. Ik hou van consuminderen, van visuele rust om mij heen, van ballast afwerpen. Je kunt beter mooie herinneringen sparen dan mooie spullen, dat idee.
En we gaan kleiner wonen. Er moet worden opgeschoond.

Vergeten merken
In het boek van opruimgoeroe Marie Kondo, dat ik jaren geleden geheel in ontspullende stijl als e-book kreeg, maar dat ik nog steeds niet heb gelezen, schrijft Marie dat je alleen spullen moet bewaren die je gelukkig maken.
Ik hou stiekem nog steeds van verzamelen, maar dat is vast niet wat ze bedoelt.

Ik grabbel geamuseerd rond tussen de luciferdoosjes. Ze verhalen van oude supermarktketens, nog niet gefuseerde banken en vergeten logo’s uit de jaren tachtig. Van alle mensen die toen om mij heen waren en ze voor me mee namen, tot uit Australië aan toe. Van tijden dat lucifers werden gebruikt om aan tafel in het restaurant een sigaret mee op te steken.

Magisch
Ik zie de familie-etentjes in buffetrestaurant Hoog Catharijne weer voor me, waar de lucifers – en dit was een zeer verzamelwaardig aspect – groene en oranje kopjes hadden. Waar ik na het leegeten van het toetjesbuffet een zilverknisperende ballon gevuld met helium mee naar huis kreeg. Het meest magisch vond ik het als de ballon daags erna halverwege vloer en plafond zweefde.

Grappig, ik heb minstens dertig jaar niet aan die ballonnen gedacht. En het is vermakelijk hoe elk luciferdoosje een andere herinnering oproept.
Maar intens gelukkig word ik er niet van. Doe weg, zegt Marie. Herinneringen blijven ook zonder de bijbehorende spullen bestaan.

Steekvlam
Op Marktplaats had tot mijn teleurstelling niemand interesse in een doos licht ontvlambare nostalgie, dus we hebben ze met een berg andere spullen afgegeven bij de kringloopwinkel.
Misschien zijn ze in de vuilnisbak beland, of gebruikt een medewerker de lucifers thuis voor de kaarsen. Het zijn mijn zaken natuurlijk niet meer. Maar ik hoop toch nog het meest dat iemand, net zo nieuwsgierigheid naar het effect als ik en met meer lef, de schoenendoos op de achterplaats in de fik heeft gestoken. Is vast een mooie herinnering geworden.