‘Kijk ze eens zitten, die lieve meiden en stoere jongens,’ zei een juf bij het afscheid van de oudste leerlingen van de basisschool van mijn dochter. Ik vond dat een beetje sneu voor de lieve jongens en de stoere meiden, maar misschien ben ik overgevoelig voor rolbevestigende stereotyperingen, en het was net in de tijd dat de HEMA afstapte van jongens- en meisjeskleren.

Roots
Ach, de hokjes. Ik weet dat aannames en snelle typeringen bij de mens horen, dat we om te overleven snel moeten kunnen beoordelen of iemand vriend of vijand is, dat er niet altijd tijd is om te kijken wat voor vlees je in de kuip hebt.

Maar dat talent toont zich ook in minder levensbedreigende situaties.
Een collega deed recent een bod op een huis. Of ze daarbij dan ook even op schrift wilde zetten wat voor werk zij en haar partner doen, en waar, en wat ze verdienen.
Het was niet de hypotheekverstrekker die dat vroeg, maar de verkopend makelaar.

Mij is zoiets nog nooit gevraagd als ik een bod op een huis deed.
Toeval? In tegenstelling tot mijn collega en haar man ben ik in Nederland geboren, en getuigen mijn spiegelbeeld en naam niet van roots in het Midden-Oosten.

Werkster
Mijn schoonzus stapte in een bejaardenflat uit de lift, om haar moeder te bezoeken.
‘Werk ze’, zei degene die in de lift achterbleef vriendelijk.
Toeval? Of moet je er vraagtekens bij zetten dat mij dat met mijn niet-Surinaamse uiterlijk nog nooit gezegd is in diezelfde lift?

Hoewel ik veel talenten mis, zoals het talent om zonder stress met meer dan twee pannen te koken, heb ik het vermogen om razendsnel onbewust te oordelen natuurlijk ook. Je kunt zoveel workshops volgen over unconscious bias als je wil, het is een utopie te denken dat je er ooit vrij van zult zijn. Die illusie heb ik dan ook niet.
Maar er naar te oordelen en te veroordelen, dat is een keuze. Erkennen dat je het mis kunt hebben ook.

Norm
Ik vond het raar dat homo’s en lesbiennes hun eigen sportclubs oprichtten. Als je je niet gediscrimineerd wil voelen, en volledig geaccepteerd in de maatschappij, waarom dan afzonderen? We zijn toch allemaal gelijk?

Ik ging eraan voorbij dat het fijn kan zijn om je als homo, al is het maar voor een paar uur per week, te bewegen in een wereld waar hetero niet de norm is, waar je niet de afwijking bent. Want ja, we zijn allemaal gelijk, maar sommigen toch een beetje meer dan anderen.
Dat kwam niet in me op, omdat ik de luxe had een hetero te zijn in een overwegend hetero-wereld, met allemaal hetero’s om mij heen, en ik had daar nooit over hoeven nadenken.

Loslaten
Ik bleek trouwens helemaal niet zo hetero, en won later op een gay tennisclub het clubtoernooi in de laagste klasse. Wat te danken was aan mijn fanatieke dubbelpartner die op alle ballen liep en het feit de halve club op vakantie was, maar ik wil maar zeggen: je bent nooit te oud om te leren tennissen, en ook niet om je aannames te toetsen en vooroordelen los te laten.