Stardust

Binnen 24 uur hoor ik op drie verschillende plekken het nummer ‘Woodstock’ van Matthew’s Southern Comfort. Dat kan geen toeval zijn, ook als je meerekent dat ik het in mijn playlist heb staan en de eerste plek daardoor mijn eigen auto was.

Comfort
Toeval bestaat niet, zegt men, alles gebeurt met een reden. Zo kun je achteraf betekenis toekennen aan betekenisloze gebeurtenissen. Of een positieve draai aan negatieve gebeurtenissen.
‘Ik werd afgewezen voor die ene baan en daar baalde ik toen enorm van, weet je nog? Maar de baan die ik nu heb is nog veel leuker.’
‘Zie je, het heeft zo moeten zijn.’
Het geeft wat comfort in dit chaotische en onvoorspelbare leven.

By the time we got to Woodstock
They were half a million strong

Vliegtuig
Ik roep het zelf ook regelmatig, ‘Dat gebeurt niet voor niets.’
Maar diep van binnen doe ik niet aan zulke betekenisgeving.
Als het waar is dat alles een reden heeft, zou de stelregel altijd toepasbaar moeten zijn. Niet alleen naar believen.
En ik weet niet wat de reden is dat ouders een kind verliezen, dat mensen ongewild kinderloos blijven, dat vliegtuigen neerstorten.

Dan gaat het in het nieuws over de mensen die door toevallige omstandigheden de vlucht misten en de dood ontsprongen.
Dat heeft zo moeten zijn, denkt de kijker ontroerd.
Maar de mensen die wel in het vliegtuig zaten dan?
Moest dat ook zo zijn?

Pindakaas
Jaren terug vertelde Oprah dat ze zich de gewoonte aan had gemeten om haar beschermengelen te bedanken. Ook voor kleine dingen.
Valt je boterham pindakaas op de grond, met de pindakaas naar boven, dan bedank je je beschermengelen.
Wie die boterham in eerste instantie over het randje van je bord had geduwd wist niemand, want daar ging de aflevering niet over.
Wel over dankbaarheid.

En van dankbaarheid hou ik. Zekerheidshalve ben ik het regelmatig, enorm, want ik heb heel veel om dankbaar voor te zijn, en het zou ondankbaar zijn dat niet te beseffen.
Al weet ik dan weer niet wie ik dankbaar ben voor alles waarvoor ik dankbaar ben.
Moet er ook een ontvanger zijn voor dankbaarheid?
En is dankbaarheid ook maar gewoon een manier om om te gaan met willekeur?
Een bezwering, om te laten zien dat ik het heus allemaal waard ben, zodat het me niet wordt afgenomen?
Ingewikkeld.

Tuin
We are stardust
We are golden
And we’ve got to get ourselves
Back to the garden

Juist, the garden.
Het is een hint. Dank u. Ik moet wat vaker in de tuin zitten en me niets afvragen.

Posted in

Cindy Doff

2 reacties

  1. Bianca op 20 mei 2019 om 10:34 pm

    Mooi verwoord! En inderdaad wie moet je dankbaar zijn… wie is de ontvanger? En zo had het moeten zijn… hoezo dan?

  2. Linda van Lunteren op 21 mei 2019 om 7:52 am

    Een van m’n favoriete liedjes 🙂 Een mijmerliedje. En jij kan goed mijmeren!

Laat een reactie achter